Voor we verder gaan, laten we eerst over de illusie heen stappen dat iedereen nog bevriend is met hun eerste beste vriendin. Is dat bij jou wel zo? You go girl. Niet? Je kunt ook nu nog hele mooie vriendschappen vinden en maken.

Ik heb vriendinnen verloren

Kijk, ik heb hele mooie vriendschappen verloren. En ik zeg expres verloren, omdat ik destijds nog niet in staat was om te relativeren: wat kapot was, was heel kapot. Ik heb het over vriendschappen die 5 jaar daarvoor volgens mijn dagboek nooit zouden eindigen. Die de tijden van #ntb nog hebben meegemaakt en veel dronken “I love my besties” speeches kregen op Hyves. Ik weet hoe het voelt. Het is te vergelijken met een break up, maar dan zo’n serieuze. Je twijfelt aan alles en vooral jezelf. In mijn geval was er ook heel veel boosheid en daardoor onbegrip. Vrienden verliezen is kut. Maar kapotte vriendschappen, zijn kutter.

En vriendschappen verliezen/beëindigen is een thema waar we niet genoeg over praten. Denk ik. Het is een no go, hartstikke not cool. Maar iedereen maakt het mee en volgens mij 20+ers nog meer dan anderen.

360 graden veranderd

In mijn geval werd ik een ander persoon. Ik maakte een hele bewuste keuze om te veranderen. Geen negatieve houding meer, maar positief, ondanks wat dan ook. Geen half ass houding, maar kick ass dingen. Ik wilde een Ingèr zijn met zelfvertrouwen, een ander lichaam en een fitte, gezonde levensstijl. Ik wilde een hele andere Ingèr zijn.

Ik was al jaren bezig met afvallen en de combi alcohol en afvallen was het nooit niet helemaal, maar sociale acceptatie was belangrijk. Maar toen, op dat bewuste moment, na het afstuderen, wilde ik meer van mezelf kunnen verwachten. Dus ik veranderde en heel radicaal ook.

En dat zie ik nu pas hoor. Omdat ik hier al jaren over nadenk. Maar op dat moment zag ik geen steun meer, geen ruimte om te groeien en dus geen match meer.

Ik hoor er niet bij

En heel eerlijk? Ik dacht dat ik wederom bestemd was voor een vriendinnenloos leven, zoals in de puberteit ook wel eens voor was gekomen. Het was een bevestiging dat ik inderdaad anders was. Er niet bij hoorde. Dat soort dingen, wat je normaal in een Netflix serie meemaakt. In die periode daarna werd de boosheid en onbegrip omgezet in fuel voor de verandering. Quotes voelden nooit eerder zo gepast en ik creëerde een soort tunnelvisie als afleiding.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb een hele fijne familie bij wie ik terug kon vallen, het liefste vriendje en mijn zus is altijd mijn allerbeste heldin geweest. En dat is nog steeds zo, maar dat was toen toch een schrale troost. Ik verwijderde mezelf uit de groeps-whatsapp, nadat ik me al een tijdje afzonderde, er vergaderingen waren geweest over mijn gedrag en mijn vader een hartstilstand kreeg (en overleefde). Die verwijdering was mijn definitieve keuze om te stoppen met die vriendschappen.

Ik dacht: waar zijn we mee bezig?!

Er volgde een periode waarin ik heel veel met mezelf bezig was, klein beetje wilde laten zien hoe goed het wel niet met me ging en toch nog af en toe mijn gezicht liet zien in oude omgevingen. Zoals de lokale kroeg. Maar heel eerlijk? Ik hoorde daar niet meer. En ik kon dat gevoel echt niet plaatsen, alleen maar erkennen en uiteindelijk er aan toegeven.

Het lijkt ook echt een streep te zijn geweest. Oude inger daar en toen nieuwe inger vanaf nu en hier.

Geen prioriteit of zicht op nieuwe vriendschappen

Het duurde heel lang voordat die boosheid, een soort eenzaamheid werd. Dat ik zin kreeg in activiteiten die de vroegere inger leuk vond, maar geen idee had hoe ik dat moest aanpakken. Alles van vroeger vond ik toch stom? Het duurde nog iets langer dat ik me weer in sociale situaties thuis voelde. Had mezelf omgedoopt tot socially awkward en koos vriendloos. Dat was een soort van mijn nieuwe identiteit. Ik vlamde door, maar had geen prioriteit voor echte nieuwe vriendschappen.

Tot ik erachter kwam dat je dus mag en kan kiezen met wie je omgaat. En wat het met je doet als je die klik weer ervaart. Dat er overal kansen zijn. Dat gelijkgestemden er in alle vormen en maten bestaan. Dat ik vrienden verdiende.

Ellende voorkomen

Wat ik anders had willen doen is zoveel. Ik had dat gevoel van onbegrip beter willen begrijpen om er vervolgens uitleg over te kunnen geven. Ik had veel eerder tijd willen steken in het positief bekijken van AL onze herinneringen samen, want die zijn super mooi. In plaats van al deze herinneringen als undone te archiveren alsof het een lelijke foto op Instagram is. Ik had de vriendschap positiever willen afsluiten. Er viel niks te redden, we waren geen match. Het had allemaal geen naaistreek, kut gedoe hoeven zijn, het was gewoon klaar. Dat denk ik echt. Dat had een hele hoop ellende kunnen voorkomen.

Vrienden kiezen

Nu kies ik mijn vriendschappen heel bewust. Op gevoel. Ik wil mensen om me heen die het snappen, ik heb geen tijd voor heel veel vriendinnen, maar ben zuinig op de heldinnen die ik heb leren kennen. En ook heel belangrijk: ik beoordeel mezelf niet meer omdat ik mijn toenmalige beste vriendinnen ben verloren.

Foto door Prisca Visser

Hoelang of hoe goed ik iemand ken boeit me helemaal niks. Hoe geweldig ik je vind is alles. Ik wil er voor ze zijn, met ze praten en viben. Geen harde eisen, verwachtingen of strenge planningen hebben. Ik wil connecties en eerlijke feedback en fijne gesprekken. Energie!

Tips voor jouw vriendschappen

Om dit sentimentele verhaal af te sluiten, heb ik mijn eigen tips verzameld voor nieuwe vrienden:

1. Weet dat je (nieuwe) vrienden verdient, ook al ben je ze eerder verloren.
2. Leer je eigen gevoel herkennen. Wat voelt goed? En wie kost energie?
3. Sta open voor nieuwe vriendschappen. Dit voel je aan hoor, maar je mag jezelf best een beetje uit je comfortzone pushen. Overal waar je komt en iedereen die je tegenkomt kan een connectie zijn. Let op: nieuwe mooie vriendschappen komen niet vanzelf!
4. De meest cliché is natuurlijk: wees jezelf. Maar ik weet niet hoe je dat NIET kunt zijn, dus dat vind ik ook een lastige.
5. Verwijder je (ex)vriendinnen op social media. Leg dit bij voorkeur ook aan ze uit. Het laatste wat je wilt bij deze bewuste keuze is FOMO creëren, geloof me.
6. Wat je niet moet proberen te verwijderen zijn alle herinneringen en de foto’s die daarbij horen. Houdt ze dus niet binnen hand bereik, archiveer je foto albums op Facebook, sla de foto’s op ergens op een harde schijf. Want als je later groot bent denk je toch terug aan die toffe momenten.

Alle lieve nieuwe meiden in mijn leven heb ik leren kennen via Instagram, events, netwerk borrels en zelfs werk. Deze meiden heb ik leren kennen terwijl ik op m’n ikst was en dat veranderde alles. Ik voel me in ieder geval volledig op m’n plek en dat is een heel fijn gevoel.

En als mijn oude vriendinnen dit toevallig lezen. Ik heb jaren nagedacht over wat ik tegen je zou zeggen. Eerst was het een speech geweest over je gebreken when I needed you most, daarna een volledige schuldbekentenis van mijn kant en nu denk ik een ‘ik begrijp beter wat er gebeurd is en denk dat het zo heeft moeten zijn, maar ik vond je geweldig en we hebben zoveel mooie herinneringen’. Afsluitend met een super enthousiaste “you go girl, want ik gun je de hele wereld”.

Dat laatste geldt ook voor jou trouwens.

Heb jij ook een vergelijkbaar verhaal meegemaakt? Deel het met me! Ik zou het enorm waarderen om van je te horen.